Dzisiejszy wpis chcielibyśmy poświęcić osobom, które z nauczaniem języka obcego są związane z trochę innej strony. Znają go już bowiem albo z racji pochodzenia (są rodzimymi użytkownikami) bądź też nabyli jego znajomość drogą regularnej edukacji. Nie stanowi on jednak przedmiotu, którego uczą, jest raczej edukacyjnym narzędziem. Samym bowiem przedmiotem jest język, ale…polski. Tak, mówimy tu o nauczaniu języka polskiego jako obcego.
Jest to z wielu względów bardzo dziś przydatna opcja zawodowa. Dużą zaletą jest jej szeroka dostępność: mogą z niej skorzystać tak obcokrajowcy (szczególnie studenci), jak i absolwenci filologii polskiej lub obcej.
Jeśli chodzi o obcokrajowców, mają oni w pewnym sensie ułatwione zadanie – język przekazu (czyli obcy) już znają. Studia zapewniają im podstawowe kwalifikacje zawodowe w wybranej dziedzinie. I nawet jeśli nie są to studia filologiczne, to prowadzone są w języku polskim (przynajmniej w zasadniczej części). No i obcokrajowcy, decydując się na dłuższy pobyt w Polsce, siłą rzeczy się języka polskiego uczą. Bo przecież, nawet jeśliby nie podjęli regularnej i świadomej nauki, to jednak w życiu codziennym język przyswajają choćby biernie (słysząc go w pracy, wśród kolegów, na ulicy czy w telewizji), poza tym w wielu sytuacjach społecznych są zmuszeni go używać – nie każdy przecież sprzedawca, nie każda pani w urzędowym okienku znają język angielski czy jakikolwiek inny język obcy…Obcokrajowcy żyjący w Polsce mają już więc mocne podwaliny, by z większą łatwością opanować język polski także od strony jego struktury, gramatyki, fonetyki czy składni. Również w kwestii, jak uczyć języka polskiego jako obcego, pomaga właśnie to osobiste doświadczenie. Wiadomo już bowiem, na jakie rafy w przyswajaniu wiedzy można się natknąć. To z kolei najbardziej sprzyja zrozumieniu zawiłości gramatycznych, ponieważ wiemy, do czego we własnym języku porównać dane zjawisko, by stało się bardziej przejrzyste. Znamy też kontekst kulturowy, z którego wywodzą się nasi przyszli uczniowie – pomaga to mówić do nich w sposób zrozumiały, dobierać odpowiednie przykłady, uzmysławiać różnice.
Natomiast jeśli chodzi o grupę nauczycieli języka polskiego, chcących nauczać również obcokrajowców, dla nich nabycie tych kwalifikacji jest łatwiejsze z innych względów: posiadają już uprawnienia pedagogiczne oraz znajomość języka polskiego. Szczególnie to drugie jest wręcz bezcenne, gdyż, jak wiadomo, język polski należy do jednych z najtrudniejszych języków świata, a native speaker’owi wystarczy już tylko jego doszlifowanie.
Z tego samego ułatwienia korzystają też polscy studenci filologii obcojęzycznych. Tak naprawdę, oni właśnie mają najłatwiej. Opanowali już przecież oba potrzebne języki, mogą więc skupić się tylko na kwestiach metodologii, programu nauczania, organizowania materiałów i środków przekazu.
By Was przekonać, że warto wiedzieć, jak uczyć polskiego jako obcego, przyjrzymy się miejscom, w których te kwalifikacje można wykorzystać. Lista jest imponująca. Mogą to być na przykład krajowe instytucje, uczące cudzoziemców; szkoły wszystkich typów i poziomów poza granicami Polski, w tym lektoraty na wydziałach slawistyki i polonistyki uniwersytetów zagranicznych; dalej: projekty międzynarodowe na rzecz imigrantów i uchodźców politycznych. Uprawnienia te można wykorzystać poza tym do nauczania języka polskiego jako drugiego języka dzieci wracających do Polski, które zaczęły naukę w systemie edukacyjnym w innym kraju i w innym języku oraz uczęszczających do polskich szkół dzieci cudzoziemców. Zresztą cudzoziemców można również w Polce uczyć w wielu szkołach językowych i w ramach różnorakich kursów. Można ich też edukować poza granicami naszego kraju, prowadząc kursy w placówkach, zajmujących się propagowaniem kultury polskiej na świecie. A w poloniach kształcić z kolei polskie dzieci. Widać więc również różnorodność wiekową grupy docelowej: język polski jako obcy przydaje się tak dla dzieci, jak i dla dorosłych.
Warto pamiętać, ze w obecnych czasach wzrastającej migracji, częstszych wyjazdów za granicę (lub przyjazdów do Polski) związanych z pracą, edukacją, tworzeniem się związków między partnerami różnych narodowości, zwiększa się odpowiednio zapotrzebowanie na edukację językową. W naszych warunkach jest to najczęściej właśnie potrzeba opanowania języka polskiego.
Mając świadomość, jak wysokie jest to zapotrzebowanie, LSW organizuje kursy, które na nie odpowiadają. Pozwalają one w krótkim czasie opanować wiele cennych umiejętności i przyswoić wiedzę specyficzną dla tego przedmiotu. W programie są m. in. zajęcia na temat specyfiki nauczania języka polskiego obcokrajowców; nauczanie: gramatyki, słuchania, czytania, mówienia, pisania; elementy gramatyki języka polskiego; przegląd podręczników dostępnych na rynku; wykorzystanie programów internetowych do nauczania języka polskiego obcokrajowców; tworzenie modelów lekcji. Kursy dostępne są dla konfiguracji: niemiecki – polski, angielski – polski i rosyjski – polski.
Jeśli jesteś zainteresowany takim kursem, poinformuj nas o tym. Grupy organizujemy na bieżąco, elastycznie odpowiadając na zapotrzebowanie. Serdecznie zapraszamy!